یادداشت مهدی نجف پور

        بهتون پیشنهاد می‌کنم خودتون برید و در دل داستان این اثر غرق بشید. این اثر عجیب موجز و تواناست در همراهی کردن شما. مدتها دنبال خوندن چنین کتاب بودم. خوشحالم که خوندمش. خیلی این کتاب رو دوست داشتم. خیلی زیاد. خوندنش خیلی لذید بود. مطمئنم از پل استر بیشتر خواهم خوند. وقتی که از پل استر چیزی می‌خونم یه لحن خاص و یک صدای خاص توی ذهنم شکل می‌گیره. راوی‌ای که استر برای آثارش انتخاب می‌کنه انگار همچین ویژگی‌ای دارن. جالب اینه که با ترجمه‌های مختلف و از نشر‌های مختلفی کتاب‌هاش رو خوندم ولی همچنان راوی آثارش برام خاص و یکتاست. انگار یک کاراکتر خاصِ راوی مانندی ایجاد کرده در ذهنم. کتاب دست به دهانش رو خوندم که روایت زندگی خودش بود و باز هم همین احساس رو داشتم. یک راوی، مردی میان سال. ۴۵ ساله شاید. خسته ولی با چشمانی که برق می‌زنند و کلی حرف که قراره ازش بشنوی و همراه داستان‌های مختلف بشی.
هنوز پرفکت امسالم رو پیدا نکردم که بهش ۵ بدم‌. شاید در آثار دیگرش.