یادداشت فاطمه لیالی

        خواندن کتابی که اکثر نویسنده‌هایش را می‌شناسی و به دبیری استادت نوشته شده، واقعا کار سختی بود اما سوژه آن‌قدر وسوسه‌انگیز بود که خواندنش را بیش از این به تعویق نیندازم.
نوشتن درباره «زن» و «دغدغه‌های زن»، انتخابی جسورانه، ارزشمند و شایسته تقدیر است اما جدای موضوع، با مجموعه‌ای قوی مواجه نیستیم. داستان‌ها نثر و زبانی پیراسته دارند اما درگیرکننده نیستند و در سطح باقی می‌مانند. از لحاظ حجم، یا آ‌ن‌قدر کوتاه و مختصرند که نه درام و نه ارتباطی با مخاطب شکل نمی‌گیرد یا به زیاده‌گویی بیهوده افتاده‌اند. تصویر ارائه‌شده از زن در اکثر داستان‌ها مشابه و هم‌سو است و کمبود صدا و‌ نگاهی متفاوت حس می‌شود. 
داستان زهره دلجو، خلاقانه و نو بود، دوستش داشتم.
چندمین کتاب نشر مهرستان است که با ویراستاری ضعیف و غلط نگارشی می‌خوانم.