یادداشت سمیه ضیائی

        این کتاب ،همدم روزها و شب های نوجوانی ام بود...

خنده ها و اشک ها در این کتاب به اوج می‌رسد  و گاهی در حیرت میان خنده و اشک متوقف میشوی...
گاهی از درک این مقدار توان و ایستادگی عاجز میشوی و ترجیح می‌دهی کتاب را ببندی و به فکر فرو بروی.

راستش را بخواهید پس از گذشت چند سال دوباره میخواهم بخوانمش 🥲