یادداشت علیِ مهدی قلب

        بسم الله

کتاب به اعتراف خود رویکرد جبرآمیزِ زیستی نسبت به بیماری اسکیزوفرنی دارد که ناشی از نقص های عملکرد مغزی چنین اختلالات روانی رخ میدهد.
خب این رویکرد را هم با آزمایشات و مشاهدات فراوان علمی سعی کرده است ثابت کند، گرچه در پایان همه این روش ها و آزمایشات بر قطعی نبودن، بلکه نسبی بودن این نتایج تاکید میکند.

اینکه ما به عنوان یک ایرانی و مسلمان معتقد به تاثیر متقابل روح و روان و جسم بر یکدیگر هستیم، ممکن است از رویکرد صرفا زیستی و جبرآمیز به این مسئله بدمان بیاید، ولی آیا تاکنون دانشمندان ما اندکی، فقط اندکی سعی در آزمودن این نظریات نهفته در عقاید ایرانی و دینی ما کرده اند؟! که تا چه میزان میتوان به اثبات رساند آنها را؟!
متاسفانه ظاهراً این امور خیلی برای مثلا دانشمندان علوم انسانی ما و علمای دینی ما اهمیتی ندارد، برای دانشگاهیانِ علوم انسانی هرچه غرب گفته است چون تجربه و آزمایش کرده است،کاملا درست است لابد! حال آنکه خودشان در اثری که به نگارش درآورده اند در پایان تمام نتیجه گیری هایشان گفته اند که ولی همچنان حکم قطعی نمیدهیم!! و برای حوزویان و علمای دینی هم که چون در عرصه کلام خدا و دین را به اثبات رسانده اند، پس مطلقا هرآنچه که از اصول دین  نتیجه گرفته اند و به فروع و جزییات زندگی  تبدیل کرده اند، تماما وحی الهی است و نیازی به آزمون و خطا ندارد! حال آنکه امام معصوم نیستند که لزوما به نتایج و نظریات کاملا صحیحی نسبت به حکم خود درباره اَعمال و شیوه زندگی در این دوره ی مدرن رسیده باشند.

در پایان چند خط آخر کتاب را به اشتراک میذارم که سوالات جدی و فکربرانگیزی در رابطه با این بیماری مطرح کرده است:

 علل بروز اسکیزوفرنی همچنان ناشناخته است و هنوز شیوه ی درمان کاملاً موثری برای آن پیدا نشده است. اما مطالعه ی اسکیزوفرنی از این نظر هم مهم است که ما را با مسائل بنیادینی روبه‌رو می کند که به همه مان مربوط می شود، حتی اگر هیچ وقت با مبتلایان به اسکیزوفرنی مواجه نشده باشیم؛ مثلا ماهیت واقعیت چیست؟ شناخت و باورهایمان را چگونه کسب می کنیم؟ تا چه اندازه مسئول اعمالمان هستیم؟ در این فصل نشان دادیم که مطالعه ی اسکیزوفرنی چطور همه ی این پرسش ها و مسائل را پیش می کشد و البته به آنها پاسخی ندادیم.