یادداشت صدیقه واضحی

        اینجوری بود که هم جذاب بود و دوست داشتم تند تند بخونم و هم هر بخش سفرنامه رو میخواستم دقیقه‌ها بهش فکر کنم و در روایتش حل بشم... سخت بود تعادل برقرار کردن بین این دو حالت.
مهزاد الیاسی در خلال نوشتن سفرنامه‌، بخشی از سفر درونی و دگرگونی احوالات شخصی خودش رو هم نوشته که این کیفیت و جذابیت متن رو دو چندان کرده.
شروع و پایان و مسیر روایتش رو هم دوست داشتم.
امیدوارم باز هم سفر بره و باز هم سفرنامه بنویسه.