یادداشت ‌ سید امیرحسین هاشمی

        مزهٔ بعضی از کتاب‌ها تا همیشه یادت می‌مونه. این کتاب هم از اونجور کتاب‌هاست.
کلاس چهارم، معلم انشای دوست‌داشتنی‌مون، این کتاب رو برامون توی کلاس می‌خوند و نمی‌دونید چقدر کیف داشت. وسط یه عالمه کلاس خشک ریاضی، علوم و اجتماعی، واقعا کلاس انشاء و تفکر یه چیز خاصی بود.


تقریبا یه چیزی که از این "مربای شیرین" یادم مونده اینه که "کشمکش" بین شخصیت‌ها رو خیلی خوب می‌نویسه آقای مرادی کرمانی. چقدر دعواهای این داستان، اتفاقات‌ش، شوخی‌ها و کلنجارهایی که شخصیت‌ها داشتند برایم جالب بود.


راستی، بالاخره در اون مربای شیرین باز شد؟
 جالبه اصلا یادم نمیاد. پایان داستان رو کاملا فراموش کردم چون داشتم از مسیر و کلاس لذت می‌بردم و خاطرات مسیر خوندن بیشتر از پایانش یادم مونده.

زیاده حرفی نیست.

شاید دوباره خوندمش؛ شایدم هیچ‌وقت دوباره نخونمش.