یادداشت سیدعلی حجازی

        برای تورق کردن‌های گاه‌گاه و از سر بی‌حوصلگی خوب است.
قلم‌ش با دل بازی می‌کند. :)
اما در مجموع حامد عسگری را نمی‌پسندم…
مواجهه‌ی نزدیکی با او داشتم
و راستش را بخواهید کلماتی که نوشته و شعرهایی که سروده است، از او بزرگ‌ترند.
بسیار بزرگ‌ترند…
و خوشا به حال کسانی که
زیباترین سروده‌ی خویش را قلبِ مهربان‌شان می‌دانند. :) 
که سهراب اینجنین بود…


علی‌ای‌حال این سه امتیاز را به نثر قجری و دل‌نشین کتاب می‌دهم. خاطره‌ی خوبی برایم ساخت،
برای من که پناهنده‌ی همیشگیِ سال‌های دور و غبارگرفته‌ام. :)