یادداشت بهار ه.ف

        نویسنده، کتاب رو با یه مقدمه ی خیلی خوب شروع کرد ولی متاسفانه محتوای کتاب نه روشمند بود و نه هدفدار. شیوه های مختلف سخت کشی و شکنجه هایی رو که در طول تاریخ اتفاق افتاده بود جمع آوری کرده و نه بر اساس سیر تاریخی، نه روش های قومی، نه جغرافیایی و نه ایدئولوژی، ... مطلقا هیچ روشی تو جمع اوری داده ها وجود نداره. صرفا انواع سخت کشی ها رو دسته بندی کرده و حتی زیر مجموعه ی شکنجه مورد نظر هم سیر تاریخی منظمی ارائه نشده، از صفوی می پره به خلفای عباسی ، از خلفای عباسی می پره هخامنشی، از هخامنشی میپره به عثمانی...
 حتی مختص ایران هم نیست و امپراتوری عثمانی ، روم و اقوام کوچکتری مثل سکاها رو هم در بر میگیره (!) 
ایوان مخوف روسیه رو هم به عنوان یک نمونه از امپراتوری روسیه آورده؛ شاید به عنوان قسی القلب ترین امپراتور تاریخ که مثلا حسن ختام کتاب باشه!!
حتی راه و روش دیکشنری مدل هم نداره... چرا اینقد بی هدف؟ چرا انقد پراکنده؟ 
حتی در مورد واقعیت روایت هایی هم که میاره کلی بحث و جدل هست و خیلی هاش مردوده ، چرا که نویسنده روایت با جهت گیری های خاصی و به منظور خاصی، که نیازمند بررسی های دقیقتر تاریخیه، روایت رو نوشته. صرفا بحث های کوتاهی درمورد یکی از خلفای عباسی و خسرو انوشیروان داده که اگه اونا رو نمی داد بهتر بود،  کتاب یکدست تر میشد و می تونستیم بگیم نویسنده تو کتاب دست نبرده و صرفا جمع کرده همه روایتها رو... 

جدا از این دو مورد که نویسنده دخالت نصفه نیمه کرده،  شاید بشه گفت "صرفا" گرداوری یه سری اطلاعات/روایات تاریخیه که شاید فقط دسترسی به منابع و روایت ها رو برای پژوهشگرای حوزه تاریخی راحتتر کنه... 

مقدمه خیلی خوبی داشت و دلنشین بود که می تونست با فرمون هدفمند تری حرکت کنه ولی متاسفانه نکرده.