یادداشت پاپِلی

        از اون کتاباست که آدم دست به ریش می‌خوندش و یهو به یه جاهایی که می‌رسه کتاب رو می‌بنده و به سقف زل می‌زنه. اصلا نفهمیدم کِی تموم شد.
چاپ قدیمی‌ش رو خونده بودم.