یادداشت سیدطٰهٰ ربیعی

        الان که دارم این را می‌نویسم تقریبا ۵ دقیقه میشود که کتاب را بعد از مدت‌های زیاد (شاید حدود ۲ ماه) تمام کرده ام.

راستش یک حقیقتی را باید اعتراف کنم و آن این است که من به شخصه تازه بعد از تمام شدن کتاب و خواندن یادداشت های دیگران درباره کتاب بود که متوجه شدم اصلا و اصولاً موضوع اصلی کتاب قتل‌های زنجیره‌ای روشنفکران در سال ۷۷ است. قبلش فکر میکردم موضوع اصلی کتاب چیست؟ احسنت؛ هیچ! این کتاب انگار فقط زمین بازی فرمی نویسنده است که بگویدبیاید تماشا بیاید نگاه کنید چگونه با مهارت با فرم بازی میکنم و داخل میبرم و بیرون می‌آورم روایت را - به هر طریق - پیش می‌برم. نمیدانم چرا اصلا نویسنده ایرانی انقدر به بازی با فرم و تغییر کدام زاویه دیدها در داستان و به هم زدن خط داستانی علاقه دارد! داستان به هر طریق پیش میرود هرچند نهایتا به هیچ می‌رسد و تمام میشود و شما می‌مانید و شاید تنها اندکی لذت که شاید آن هم شاید از فرم بازی نویسنده برده باشید. 
این کتاب را پیشنهاد نمیکنم اما خودم احتمال دارد آخرین رمان از همین نویسنده را بخوانم به پیشنهاد یکی از دوستانم. امیدوارم آن ناامیدم نکند.