یادداشت ملیكا

        چن صفحه که خوندم متوجه شدم قبلا فیلمشو دیده‌م. کتاب شبیه خوابه. اتفاقای پشت‌سرهم و ناملموس _برا من_ توش می‌افته‌. اعتقادم به این‌که آدم نباید فیلم یه کتابو ببینه سر جاشه. (یا حداقل اگه تفنگ رو سرش بود، اول کتابو بخونه بعد فیلمو ببینه.) لیدی‌دی یه دختربچهٔ مکزیکیه که از سختیای زندگیش تو سایهٔ کارتل مواد مخدر حرف می‌زنه. زبونش قشنگتر از فیلمه. لکن پرداختا می‌تونست بهتر باشه؛ مثلا در مورد خولیو، یا اتفاقایی که تو زندان می‌افته.
عکس: موهای دخترا رو کوتاه می‌کنن چون «تو مکزیک بهترین چیز اینه که یه دختر زشت باشی.»