یادداشت مهیار

        کتابی که روح و فلسفه‌ی عصر روشنگری توش جاریه.. داستان درباره‌ی  مردیه به نام بالتاسار؛ یه انقلابی تمام‌عیار که بسیار بسیار تحت تاثیر نوشته‌های ژان ژاک روسوئه و  از این لحاظ جالبه که زندگی خودش در طول سال‌های نسبتا طولانی روایت‌شده در کتاب(اگه اشتباه نکنم ده سال) یه نمونه‌ی فلسفی از افکارِ خودشه. همین‌طور فکر می‌کنم از لحاظ وضعیت، اتمسفر و چالش‌های فلسفه‌ی سیاسی برای خواننده‌ی ایرانی حتما کتاب جالبیه‌.
توامان با جریان انقلاب، بالتاسار یه داستان عاشقانه‌ی افلاطونی با زنی به نام اوفلیا رو هم با قلبش طی سال‌ها پیش می‌بره. اوفلیا زنی که یک‌جورهایی ذهن آدم رو به سمت #آئورا هم می‌بره.. 

کتاب خوبی بود. آغازِ تکان‌دهنده‌ای داشت و آخرای داستان، اعترافاتِ کشیش‌ِ گناهکار پیش بالتاسار به نظرم اوج داستان بود.