یادداشت Zahra Heidari

        آیا تا به حال به دنیایی بدون جنگ و بیماری و کهولت سن فکر کردید؟
دنیایی که در اون خبری از تنهایی نیست 
دنیایی که حتی هیچ کس نمی دونه غم و افسردگی چیه ، چه برسه به تجربه کردنش 
دنیایی که همه ی آدم ها با هر وضعیتی که دارن چه پولدار و چی بی پول خوش حال و راضی هستن
دنیایی که هیچ کس درگیر اینکه چه شغلی براش مناسبه و به عبارتی از کجا آمده ام ، آمدنم بهره چه بود نمیشه و همه از شغل و زندگی شون راضی هستن
دنیایی که در اون هیچ محدودیتی برای رابطه ی جنسی وجود نداره و عملا 
تعهد و وفاداری و صداقت معنایی ندارن

حالا سوال اینه بهای به دست آوردن چنین دنیایی چیه؟
چه چیز هایی رو باید فدا کرد؟

بهای به دست آوردن چنین جامعه ای از بین رفتن هنر و ادبیات و موسیقی فاخر هست و مهم تر از این ها از بین رفتن بنیاد خانواده است .
بهاش دنیاییِ که نه تنها چیزی به عنوان آزادی فردی و آزادی بیان وجود نداره بلکه جرم هم شناخته میشه و تمام افکار و رفتار آدم ها مطابق خواسته ی حکومت برنامه ریزی میشه .
بهای خلق این جامعه در ازای از بین رفتن یکی از مهم ترین ویژگی هایی است که انسان رو انسان میکنه ؛ یعنی فردیت.

در این دنیا دیگه چیزی به عنوان هدف و ارزش وجود نداره .
معنا از بین میره و آدم ها در چرخه ی باطلی از مصرف گرایی و لذت های شهوانی غرق میشن که حاصلی جز زندگی های پوچ و بی مایه نداره .
هاکسلس این رمان رو تقریبا ۹۰ سال پیش نوشته اما قسمت ترسناکش اونجاییِ که تو دنیای امروز آدم ها خود خواسته دست به انتخاب زندگی هایی می زنن که چیزی جز لذت های گذرا درش نیست .
روز به روز آدم ها بیشتر شبیه به هم میشن و بیش از پیش در دام مصرف گرایی می افتن.
انسان تکنولوژی رو خلق کرد تا در خدمتش باشه اکا امروز اکثرا این آدم ها هستن که در خدمت تکنولوژی هستن .

-این کتاب برای من شبیه سیلی بود که چشمام رو باز کرد

-از لحاظ ادبیات ۱۹۸۴ قوی تر بود ولی با این حال من دنیای شگفت انگیز نو رو‌ بیشتر دوست داشتم

-این کتاب رو انقدر دوست داشتم که بسیار آروم و‌با طمانینه خوندم و حتی بعد از تموم کردنش نتونستم به سرعت برم سراغ کتاب بعدی ، انگار به احترامش نمی تونستم این کار رو بکنم و اگر می کردم خیانت به این یکی می شد 

-این مقایسه با ۱۹۸۴ رو دوست داشتم

https://s9.picofile.com/file/8315322400/ultivating_knowledge_just_consuming_information.jpg

-با ترجمه ی فرید دبیر مقدم از نشر مَد خوندم و خیلی شیوا و روان بود دوست داشتم

۳۰ آبان ۴۰۳