یادداشت نیماج

        بین مجموعه داستان هایی که خوندم، اولیم کتابی بود که داستان هاش با اینکه خط داستانی مستقلی داشتن، کاملا به هم پیوسته  و منسجم بودن؛ از نظر من این یک نقطه قوت به حساب میاد.

از ایرادات کتاب بگم؛ جملات بلندش اذیت کننده بودن. گاهی چهار سطر یک جمله بود!

می‌تونیم کتاب رو استیتمنتی برای چپ گرایی کارگران معدن های زیراب محسوب کنیم. از رنج‌ها و مبارزات اونها در زندگی و زندان می‌گفت.

 مبارزین چپ، با اینکه برای عدالت می‌جنگیدن، ناخواسته شکم سردم‌دارانشون رو پر می‌کردند؛ در واقع ناخواسته در خدمت امپریالیسم بودند. و این دلیل این هست که چرا حکومت های چپ کار نمی‌کنن.

ممنون که خوندید.