بیشترین یادداشتی که توی کتاب نوشتم این بود:«جملات تو منو به گریه میندازن» اولین تجربه خوندن جستار روایی بود و فکر کنم دو یا سه بار این کتاب رو خوندم. مفاهیم شخصی و خرده داستان‌هایی که خانم سولنیت برای نشون دادن روحش استفاده می‌کرد باعث شد برای احساسات و تجربیاتم مفاهیم جدیدی داشته باشم.
