یادداشت عطیه عیاردولابی

        فکر کنم کتاب رو سه چهار سال پیش خوندم. جزئیاتش یادم نیست اما یادمه همون موقع از شدت بی‌منطقی اتفاق‌ها و روابط و شرایط تو اردوگاه متعجب بودم و مونده بودم چطور این کتاب انقدر گل کرده و کسی هیچ سوالی نسبت بهش نداره و نداشته؟
اینجا تو کامنت‌ها دیدم که چند نفری به همین نکات اشاره کردن اما چرا در سطح بین المللی یا تو کشورهای دیگه به این ایرادها پرداخته نشده؟ یا شاید هم شده ولی چون موضوع مقدس و غیرقابل انکار هولوکاست وسطه آدم‌ها ترجیح دادن خودشون رو درگیر این خط قرمز برساخته غربیها نکنن؟!!!
از این جهت این کتاب رو یه اثر کاملا تبلیغاتی می‌دونم و به نظرم فاقد ارزشه. از نظر داستانی که نکته خیلی خاصی نداشت و یه روایت و خاطره گویی ساده بود (البته به شرط واقعی بودنش!)