یادداشت راضیه بابایی

        
کتاب قدم های سر به هوا از دغدغه ها و دلشوره های زندگی یک نوجوان ۱۶ ساله می گوید.دختری که خانواده خوبی دارد،درسش خوب است،دوستان خوبی دارد اما حالش خوش نیست.

این کتاب را با جمعی از نوجوانان دختر در همین حدود سن خواندیم.شخصیت آیه برای بچه ها باور پذیر بود و آنها هم تجربیات مشابهی داشتند.دیالوگها خوب بود.طنز در روابط بین بچه ها مشهود بود.ولی رفتارهایی آیه در مدرسه داشت، لهجه داشتن دختری در تهران و رفتار مادر با آیه بعد از جلسه در مدرسه کمی غیر قابل باور بود.

زبان داستان پرگویی  و اطناب داشت.نویسنده اگر اجازه می داد بچه ها خودشان نکته مورد نظر را دریافت کنند بهتر بود.ولی واگویه ها و قضاوتها اجازه کشف رو از بچه ها گرفته بود.به قول یکی از نوجوان‌ها اگر کتابی کمی شکل نصیحت گری بگیرد ، گارد می گیرند در مقابلش. 

با این حال به خاطر توجه به تلاش گری و امیدواری و همچنین کار گروهی،از نظر محتوا بسیار ارزشمند است.اینکه بچه ها اولویت های زندگی را بیابند ویاد بگیرند که با ناکامی ها چطور برخورد کنند از مواردی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است.
یک سوال:
آیا از طرف نویسنده عمدی وجود داشته که بعضی قسمت های کتاب Boldشده بودند؟


#دختر_نوجوان
#دوستی_همدلی
#همکاری
#سفر_اربعین
#تلاش_امید