یادداشت زهرا عشقی مُعز

        در راه وحدت، برداشتن قدمی نو، زخم خوردن، و ممانعت دیدن ،از همان مردمی که برای آنها جان میکَنی.

جذابیت کتاب اول رو برام نداشت، چون مثل کتاب اول عاشقانه نبود، در کشاکش مخالفت ها و درگیری های داخلی داستان سپری شد، با رنگ مغمومِ مرگِ بچه‌ها بی گناه ؛ ولی انقدر  جذابیت داشت که ۳، ۴ روزه تمومش کنم، و از بین ۳تا کتاب دیگه‌ی در دست مطالعه، برام حرف بیشتری برای زدن داشته باشه، و من رو به سمت خودش بکشه.

این کتاب هم‌مثل کتاب قبل با مرگ و کشته شدن عزیز و همخونی، به دست عزیز و همخونی دیگر، به اتمام رسید.

این کتاب بوی غم غربت میداد، بوی حزن، بوی درد جهالت، و بوی درد وطن ، درد بی اتحادی... .