یادداشت محمدصادق علیزاده

        هر چه بگذرد با یک اسرائیلِ وحشی‌تر، افسارگسیخته‌تر و فاشیست‌تر روبرو خواهیم بود. این را «فتح سنگر به سنگر» به ما می‌گوید. مولف، ساحت سیاست داخلی رژیم را از ابتدای تشکیل تا حوالی دوهزاروپانزده رصد کرده. او در این تحلیل روندی به این نتیجه رسیده که سیاست داخلی اسرائیل در سه دهه اول تشکیل تا اوایل دهه هشتاد میلادی در اختیار یهودیان سکولار غرب‌تبارِ متاثر از سوسیالیسم بوده. همان هستۀ اولیۀ بنیانگذاران اسرائیل که از ابتدای قرن بیستم نطفۀ اسرائیل را در فلسطین تحت حاکمیت عثمانی بستند و در ادامه هم در هزارونهصدوچهل‌‍وهشت با پوئن‌های واگذار شده از جانب بریتانیا و فرانسه و ایالات متحده و شوروی، سنگِ بنای اسرائیل را گذاشتند. امثال وایزمن و بن‌گورین نمادهای واضح این جریانند. 

ابتدای دهۀ هشتاد میلادی اما ورق بر می‌گردد. یهودیان شرقی‌تبار (که از مبدا کشورهای افریقایی و خاورمیانه و مسلمان و شرقی به اسرائیل مهاجرت کرده بودند) خسته از تبعیض‌های ساختارمند داخل اسرائیل در نسبت با یهودیان غربی‌تبار(که از مبدا امریکای شمالی و اروپا به اسرائیل مهاجرت کرده بودند) و ایضا یهودیانِ متنسک به آیین یهود(اعم از ملی‌گرایان صهیونیست و یهودیان متدین سنتی) که سکولارها را مایۀ فساد اسرائیل می‌دانند، علیه سکولارهای سوسیالیست با راست‌گرایان ائتلاف کردند تا به امروز. تحلیل روندی مولف نشان می‌دهد واقعیت‌های جاری درون جامعه اسرائیل و سیاست‌های اتخاذ شده توسط جریان‌های شرقی‌تبار و یهودیان متنسک طی سه دهه اخیر، مراکز تصمیم‌گیری و نظامی و امنیتی اسرائیل را تا امروز به تسخیر راست‌گرایان در آورده.

این روند اگر متوقف نشود اسرائیل هر روز بیش از دیروز فاشیست‌تر و افسارگسیخته‌تر می‌شود چرا که سیاست‌هایش بیش از گذشته متاثر از آمیزه‌های نژادپرستانۀ تلمودی و یهودیت قومیِ ملی‌گرا خواهد شد. این یعنی افتادن رژیم اسرائیل در یک چرخۀ رادیکالیسم که مدام تشدید می‌شود و هیچ انتهایی نمی‌شود برایش متصور بود. رادیکالیسمی که #یهودیت را از دریچهٔ جهان‌بینی قومی می‌‎بیند و تفسیر و اقدام می‌کند نه یک عقیدۀ فراقومی و فراملی مانند مسیحیت یا اسلام. یعنی نژادپرستی بی‌انتها و پدید آمدن لیدرهایی که امثال نتانیاهو در برابرشان بابانوئل‌اند. اتفاقی که رشحات و نشانه‌هایش را همین امروز در شخصیت‌هایی مانند بن‌گویر می‌توان دید. فتح سنگر به سنگر توسط صالح النعامی و با ترجمۀ وحید خضاب و سعی انتشارات روزنامه ایران روانه بازار شده.