یادداشت احلی احسنیان

        بالاخره تموم شد.
خوندنش خیلی بیشتر از چیزی که برنامه ریزی کرده بودم طول کشید.
دوسش داشتم؟ هم اره هم نه.
ایده‌ی داستان واقعا برام جذاب بود. 
مردی که هربار میمیره، دوباره همون زندگی رو تجربه میکنه ولی با خاطرات قدیمی خودش.
نویسنده هم بسیار مفصل پرداخته بود به ایده (۵۶۰ صفحه!! ) 
شخصیت پردازی ها جذاب بود و از لحاظ علمی و منطقی هم داستان اصلا باگ نداشت تا جایی که من فهمیدم ( اینجور داستان های تخیلی معمولا یه سری باگ دارن ) 
اما
واقعا داستان زیادی طولانی بود و از یه جایی به بعد اونقدرها هم جذاب نبود و خسته کننده میشد. یکم زیادی به جزئیات پرداخته بود و باعث میشد خط داستان از ذهن بره.
ولی در کل دوستش داشتم و اگه برگردم عقب بازم میخونمش.