چقدر من این غیرداستانیهای اورول عزیز رو دوست دارم.
یاد آس و پاسهای پاریس و لندن افتادم.
قلم ساده و روانِ اورول بهشدت من رو دنبال خودش میکشه و موضوعانی رو مطرح میکنه که دغدغههای من هم هست.
خاطرات رو جوری نقل میکنه که خیلی منطقی جلوی چشمات ترسیم میشن.
و لبخند حاکم حین خواندن.