یادداشت مونا نظری

        💢 برای آنکه بدانید شتاب دیوانه وار زندگی مدرن، چه موهبتهایی را دارد از ما دریغ می‌کند، لازم نیست یک عالم کتاب روانشناسی و متون انگیزشی و عرفانی بخوانید. 
تمام متن‌ها و سخنرانی‌هایی که انسان عصر جدید را به آهستگی و زیستن در زمان حال فرامی‌خوانند دور بریزید و فقط همین کتاب را بخوانید تا ببینید دویدنهای بی امانِ مان در پی «چیزهای بزرگ و مهم»، چگونه دارد مرواریدهای اصیل و ارزشمند زندگی را از چنگ مان در می آورد. 

💢«حواس پرتی مرگبار» حاوی دو جستار بلند از «جین واینگارتن» نویسنده و روزنامه نگار است که هردوی شان جایزه  پولیتزر برده.
جستار اول با عنوان  «مرواریدهای قبل از صبحانه» روایت روزی است که  «جاشوا بِل» ویولونیست بزرگ جهان، با لباسی عادی و به صورت ناشناس در یکی از ایستگاه‌های پرتردد مترو نیویورک، ویولون میزند. یک تیم محقق، همزمان  لحظه به لحظه آدمهای مترو را زیرنظر دارند تا ببینند چند نفر بدون دانستنِ نام و شهرت نوازنده، متوجه شکوه و زیبایی هنر او می‌شوند و برای شنیدن ساز او پا سست می‌کنند؟ 

💢 جستار دوم «حواس پرتی مرگبار» با صحنه آشفتگی پدری در صحنه دادگاه آغاز می‌شود که از حکم تبرئه اش ناراضی است و میخواهد قصاص شود. جرم او این است که یادش رفته فرزند بیست و یک ماهه و خوابش را از صندلی عقب ماشین بردارد و چند ساعت بعد که به ماشین برمی‌گردد، بچه در اثر گرمازدگی از دنیا رفته. 
نویسنده پس از توصیف جریانات این دادگاه، سراغ چندین پدر و مادر که بخاطر مشغله‌های ذهنی بچه‌های کوچکشان را در صندلی عقب ماشین فراموش کرده و از دستشان داده‌اند می‌رود تا از سرنوشت زندگی‌شان پس از این اتفاق باخبر شود.

💢 لحن نویسنده در هردو جستار سرد و در عین حال کنجکاو است. او هیچکس را محکوم نمی‌کند. در مسند قاضی و روانشناس نمی نشیند. دقیق و قدرتمند روایت می‌کند. دوربین روایتش کنجکاوانه به همه جا سرک می‌کشد و خواننده را با تصاویری گیرا و تکان دهنده مواجه می‌کند. تصاویری که خواننده‌اش را تا مدتها رها نمی‌کند. 

💢 اگر می‌خواهید جستار خوانی را شروع کنید یا به جستار علاقمندید،  «حواس پرتی مرگبار» از بهترین هاست.