یادداشت رضا صادقیان

        ضیاء موحد در این کتاب، بیش از آن‌که به محتوا و مضامینِ آثارِ سعدی بپردازد، به هنرنمایی‌هایِ کلامی و زبان‌دانی و زبان‌آفرینی‌ او توجه دارد. موحد معتقد است در هنر «چگونه‌گفتن» بر «چه‌گفتن» ارجحیت دارد؛ ازاین‌رو، سعدی را نه در مقامِ یک عالمِ علمِ اخلاق و فیلسوف و عارف، بل در مقامِ «شاعری که بزرگ‌ترین سهم را در پروراندن و گستراندنِ زبانِ فارسی دارد» بررسی می‌کند و می‌کوشد شخصیت و ادب و منشِ سعدی را در زبانِ او بجوید، نه در محتوایِ کلامش.