بریده‌های کتاب Zeynab Aghajani

وقتی بفهمی چی برات مهمه،می‌فهمی چه جوری از خود گذشتگی کنی.

اشکالی نداره که بترسی. ولی اشکال داره که به خاطر ترس کاری نکنی. هیچ کاری نکردن درست نیست. این زندگی نیست که ارزش زندگی کردن داشته باشه.

باور یک جور جادو است. می‌تواند به تبدیل به حقیقت شود.

به نظر تو عشق چطوریه؟آدم از کجا باید بفهمه؟از کجا معلوم همه چی دروغ نباشه؟ این چه حرفیه؟احساس آدم بهش دروغ نمیگه. وقتی وقتی یکی رو یک ساعت پیش دیدی و باز دلت براش تنگ میشه. نمی‌تونی از فکرش در بیای. فقط کافیه توی یک اتاق باشین و احساس می‌کنی بیخودی خوشحالی. وقتی به اینکه کنارش باشی... معتاد میشی.

اما آدم ها ممکنه عوض بشن.

درد عنصری پوچ دارد نمی تواند به یاد بیاورد کی آغاز شده،یا آیا روزی بوده که او نبوده باشد؟

مرز تا مرز در دلم غم گذاشتی فراخ مثل دریا بین بی نهایت و زمان وجدان تو و من

دیروز دنیایی را گم کردم کسی پیدایش نکرده ؟ یک ردیف ستاره دور پیشانی اش بسته

قبل از اینکه عاشق کسی بشی باید چشم هات رو خوب باز کنی

بهترین دروغ ها همیشه به حقیقت نزدیک ان.

-نوئمی،جدی بودم. -جدی؟همه چیز درد داره.خوب میشه.

امید تمام چیزی بود که آنها داشتند.

نمیتونی باعث بشی به خاطر اون اتفاق احساس بدی پیدا کنم. افراد قوی زنده می مونن و افراد ضعیف رها میشن.

نقاشی در واقع ارائه ای مکرر از یک چیزه.

یه تغییر مشخص،اما نه تغییر خیلی بزرگ و جدی ای که من رو تبدیل به چیزی کنه که نیستم.تو نمی تونی ذات چیزی رو تغییر بدی. مشکل همینه.