بریده‌های کتاب زهرا

اینکه «مردم» نشناسند تو را غربت نیست غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد

شادم که زود می‌گذرد شادی‌ام، ولی غم می‌خورم که هیچ غمی ماندگار نیست.

به خانه‌ام بروم؟! خانه از سکوت پر است سکوت می‌کند از زندگی مرا بیزار تمام خانه سکوت و تمام شهر صداست! از این سکوت گریزان، از آن صدا بیزار

به هر کس دل ببندم بعد از این خود نیز می‌دانم به جز اندوه دل کندن ندارد حاصلی دیگر

موش کور پرسید: «بهترین کشفت تو زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»

پسرک پرسید: «شجاعانه ترین حرفی که تا حالا زده‌ای چی بوده؟» اسب گفت: «کمک»

"اشک‌ها به دلیلی سرازیر می‌شن و نشونهٔ قدرت تو هستن نه ضعفت."

"اغلب بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه."

"به نظرت عجیب نیست؟ ما فقط می‌تونیم بیرون خودمون رو ببینیم، درحالی که تقریباً همهٔ چیزهای مهم درونمون اتفاق می‌افتن."

"یکی از بزرگ‌ترین آزادی‌های ما اینه که انتخاب می‌کنیم چطور به چیزهای مختلف واکنش نشون بدیم."

"به نظرت بزرگ‌ترين راه هدر دادن وقت چیه؟" موش کور گفت: "اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی."

موش کور گفت:"من خیلی کوچیکم." پسرک گفت:"آره، ولی با بودنت تغییر بزرگی ایجاد می‌کنی."