بریده‌های کتاب زهرا

عارف وارسته مرحوم کربلایی احمد تهرانی بارها می‌فرمود: سعی کنید در زندگی ظلمی از شما صادر نشود، چون بار ظلم ماورای تصور ماست.من این را فهمیده‌ام که هیچ عبادتی به اندازه احسان به خلق خدا نیست و هیچ معصیتی به عظمت ظلم وجود ندارد.

بچه‌ها بیش از اسباب بازی به هم بازی احتیاج دارند.

چقدر خوب است آدم تکلیفش با خودش مشخص باشد مثلاً هی وول نخورد در خاطرات گذشته و رویا نسازد با فردای نیامده و گاهی به خودش بگوید همین است که هست آن وقت می‌تواند بنشیند و یک دل سیر از زندگی اش لذت ببرد.

مبارزه را تلاشی در جهت فکری می‌دانست که تأکیدش بر آگاه‌سازی و تقویت نیروی فکری نسل جوان بود.

زندگی می‌گذرد، اما رد خاطرات تلخ پاک نمی‌شود، گویی آدم ها پیر می‌شوند، اما از یاد نمی‌برند.