بریده‌های کتاب _zhr_

پس از رنج های بسیار و تمام شدن آن، بدن می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد و لذت ببر. اما آیا روح و روان هم لذت می‌برد؟ فردی که ناگهان از فشار روانی رها می‌شود از نظر اخلاقی و بهداشت روانی بسیار آسیب پذیر است.

ما سعی میکنیم لحظات ضعف و اشک های پنهانی را به حداقل برسونیم... اما نیازی نیست که از اشک های خودمون شرمنده باشیم. چراکه این اشک ها خودشان شاهدی بر این بود که انسان دلاورانه و راست قامت دارد رنج ها را تحمل می‌کند.

اگر زندگی رنج بردن است، پس برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن پیدا کرد و انسان راهی جز پذیرش رنج ندارد...

و سرانجام انسان با این حقیقت روبرو می‌شود که در رنج هایش تنهاست...