بریده‌های کتاب علی خانوم

خدا! آن چه را که تو شروع کرده ای به تمامیت برسان. آن سیری که تو در ما آغاز کرده ای، آن دعوتی که تو در دل های ما زنده کرده ای، آن ندایی که تو در گوش های ما خوانده ای، خودت با اجابت همراه کن. اگر مضطر شدیم، تو دستگیر باش. اگر غافل شدیم، تو مذکر باش. اگر ماندیم، تو بردار.

خناس یعنی موجودی که اشکار می‌گردد، سپس پنهان می‌شود. می آید و میرود، گویی مراقب آدمی است، و هرگاه او را غافل دید، به وسوسه اش دچار میکند. اما چون او را هوشیار و آگاه و متوکل بر خدا یافت، پنهان میشود.

تحول ورود عنصری جدید به حیات آدمی و یا خارج شدن عنصری دیگر از صحنه ی حیات انسان نیست. بلکه تعامل پیوسته میان آدمی و هستی است.

عاشق می داند که سوختن مقدمه ی وصل است که چنین بی پرواست، اگرنه، سوختنْ والله که درد دارد و سوز.

شاعر از محارم راز است؛ گوش در ملکوت دارد و دهان در عالم ملک و آنچه را که از ملکوت می‌شنود باز میگوید.

مادران با زندگی کردن، فرزند تربیت می‌کنند. هرچه زن صالح تر، عاقل تر و هوشمند‌تر باشد، این تربیت بهتر خواهد شد.

عشق، حرکت دو نفر، مشتاقانه، به سوی هم نیست، بلکه حرکت دو نفر در کنار هم است.

شما خودتان را گرفتار ممنوعیت های غیر موجه کرده یید. عشق، شکستن و پاره کردن حریم ممنوعیت های ناموجه است.

خداوندِ خدا، پیش از آنکه انسان را بیافریند، عشق را آفرید؛ چراکه می دانست انسان، بدون عشق، درد روح را ادراک نخواهد کرد، و بدون درد روح، بخشی از خداوندِ خدا را در خویشتنِ خویش نخواهد داشت.

سن، مشکل عشق نیست. زمان نمیتواند بلور اصل را کدر کند_ مگر آنکه تو پیوسته برق انداختن آن را از یاد برده باشی.

عشق به دیگری ضرورت نیست، حادثه است. عشق به وطن، ضرورت است، نه حادثه. عشق به خدا ترکیبی است از ضرورت و حادثه.