بریده‌های کتاب ♪یار‌همیشگی‌ماه♪

اما عشقی که بعد از عشق اول از راه می رسید به زمان بیشتری برای شکوفا شدن نیاز داشت، چرا که حالا دیگر قلبی شکسته و زخمی در کار بود که می‌بایست آرام آرام التیام پیدا می‌کرد.

_«کنجکاو بودم کسی رو که جایگزین من شده ببینم.» +«کی می‌تونه جایگزین تو بشه؟»

«تو گفتی دوستم داری، ولی قلبم و شکستی..»

«عشق را نیازی به پاداش نیست.»

فریب معشوق از فریب دوست بیشتر آدم را می‌سوزاند.

مگه میشه برای تو جایگزین پیدا کرد؟

دیگران رو نباید با کارشون قضاوت کرد

دیگر آن بچه ای نبودم که فقط خودش را به جریان آب سپرده بود، حالا آن کسی بودم که اگر لازم می شد خلاف جریان آب شنا می کرد🦋

کوچک که بودم از هیولا های بدجنس توی قصه ها می ترسیدم. حالا کم کم می فهمیدم که به همان اندازه هم باید از لبخند بعضی ها و حرف هایی ترسید که از تیغ عمیق تر می بریدند.

هرگز تصورش را هم نمی کردم کسانی مثل آن ها وجود داشته باشند، کسانی که با خرد کردن غرور دیگران و تماشای بدبختی شان احساس خوبی پیدا کنند.

بعضی زخم ها ریشه در درون ما دارن. اون ها بخشی از وجودمون هستن و ما رو شکل می دن.

او لنگر من در این دنیاست و من حاضرم تا وقتی در کنار او هستم غرق بشوم.

اما تو واقعا تباهی من هستی. رستگاری من. زوال و انحطاط من در شکل یک خدا.» -کای-

خنده اش به تنهایی می تواند منحط ترین بخش های وجود من را درمان کند و از روزی که او را دیدم دقیقا همین کار را کرده است. پ. ن: این جمله ها چیه دیگههه، خدای من.-کای؟ آره کای- ✨

باورش مشکل است که چیزی به این زیبایی به خواست خود به موجودی چون من نگاه می کند. احساس می کنم لیاقت نگاه خیره اش را ندارم، -کای😭-

به‌راستی که تاب آوردن چقدر زیباست؛ اینکه به رغم تمام سختی ها همچنان بخندی.

از دردی که در بدنم می پیچد زبانم را گاز می گیرم، اما صدای خنده اش شفابخش است، باعث می شود آدم اسمش را هم فراموش کند، چه برسد به دردش. -کای؟ آره کای:)))-

هر زمان می‌بینم دارد از زندگی لذت می‌برد، از اینکه هنوز زنده‌ام احساس رضایت می‌کنم. ای خدا، کای 😭

موهای کوتاه خیلی به صورتش می آید. گرچه گمان می کنم او به هر شکلی زیباست. -کایییییی ✨🥲-

«مراقب خودت باش. به خاطر من.» -کای✨🥲-