بریده‌های کتاب سارا هوشمند

تنها حقیقت زندگی این است: لبخند زدن به وصال مرگ.

آدم یک روز از خواب بیدار می شود و خیال می کند هرچه در وجودش داشته مرده و از بین رفته است، ولی درست نیست، وقتی چنین فکری به سر آدم بزند یعنی خود اوست که تا حدی مرده. آن چیزها نمی میرند، باقی می مانند. از آدمی به آدم دیگر می رسند، همیشه همینطور است، از آدمی به آدم دیگر

هرچه را بخواهی به آن می‌رسی، اما این رسیدن با درد و رنج همراه است، تا آنجا که دیگر‌ پشت دستت را داغ می‌کنی که چیزی نخواهی.

هیچ‌چیز برایش مهم نبود، چه می‌ماند پشت میله‌ها چه نمی‌ماند. خودش زندان خودش بود. هرکسی زندان خودش است، چیزی عوض نمی‌شود فقط عادت‌های ما هستند که عوض می‌شوند.