بریده‌های کتاب raha

جان فاستر نوشته بود، « ترس گناه اصلی است. تقریباً تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می ترسد. ترس یک افعی لغزان سرد است که به دور آدم چنبره می زند. زندگی با ترس وحشتناک و مهم تر از همه، خفت بار است.»

مرزهای شما بازتاب این است که چقدر مایلید از آن زندگی ای که میخواهید دفاع کنید.

sometimes, we have to leave what we know , to find out what we know.

دانستن حقیقت ، دیدن و گفتن اش ، تجربه هایی متفاوت اند.

اگر هر آنچه میخواهم انجام دهم، نشستن و حرف زدن با تو باشد ... گوش میکنی؟ - اَن اشفورد

دو ضرب المثل هستند که معمولاً بخشی از قوانینِ عمومیِ زندگی در نظر گرفته می شوند. بهتر است بگویم هرکدام راه فراری پیش روی‌مان می گذارند : « گاهی آدمها دوست ندارند همان کاری را بکنند که تو میکنی.» و این که « اشتهای یک نفر سوءهاضمه ی دیگری‌ست.»

همیشه ی خدا پا توی لجن می گذارم و تازه وقتی به کثافت کشیده شدم می فهمم! اما یک چیزی را خوب یاد گرفته ام ، و آن این است که چطور کفش هایم را پاک کنم و به راهم ادامه بدهم. همه ی ما گاهی پا توی لجن میگذاریم ، به مانع برمیخوریم، گند بالا می آوریم ، گند میزنند به احوال‌مان، مریض می شویم، به چیزی که میخواهیم نمی رسیم، از هزاران « می تونستم بهتر عمل کنم » و « کاش این اتفاق نیفتاده بود» در زندگی مان میگذریم ...

Words are momentary, intent is momentous. کلمات لحظه ای اند ، مهم نیت است.

اما هیچ بخشی از عشق خیالی نبود. عشق همیشه واقعی بود ؛ حتی اگر زخمی ات میکرد.