بریده‌های کتاب Raha

ملاک ها برای ما گم شده اند و از دست رفته اند . همان فاطمه ای که معتقد است سعادت زن در این است که کسی او را نبیند و او‌کسی را نبیند ، همین فاطمه هنگامی که حقی مطرح است و خلق به ظلمی دچار شده اند داد می‌زند و فریاد می‌کند و طوری خلق را خلق را به محاجه می‌کشاند و با احتجاجش محکوم می‌کند که گویا رسول از خاک سر برداشته

محمد در مدینه و پس از سال ها کوشش و کاوش در روح ها و اعماق جان انسان ها در آن سال ها و پس از آن همه تلاش ، حجاب را مطرح می‌کند

وقتی یافتم که چه کسی هستم و فهمیدم خلق کیست و به کجا باید حرکت کند ، دیگر نمیتوانم سنگ راه باشم دیگر به این استعمار و استثمار نمی‌توانم مشغول باشم

ما بدون اینکه زمینه ای آماده کرده باشیم ، بدون اینکه مغز ها را به آگاهی و شناخت و دل ها را به عشق و عقیده ای رسانده باشیم حجاب می‌خواهیم . این خیلی سطحی نگری است که بخواهیم چادری بر سری بیندازیم بدون اینکه در آن سر و مغز حرکت و شناختی به وجود آورده باشیم چه سودی دارد به جز خستگی و سنگینی و نفرت و انزجار؟

دین به خاطر اینکه بتواند بار احکام سنگین و نظام های وسیع را تحمل کند به ریشه هایی احتیاج دارد و به" زمینه هایی" . این زمینه از تفکر شروع می‌شود؛ تفکر در انسان و در جهان و در "نقش انسان در جهان " مادامی که این زمینه و این ریشه نباشد احکام دوام ندارد ، عادت و سنت خواهد بود و هیچ سنت و عادتی نمی‌تواند دوام بیاورد

وقتی من میخواهم انسان را از خودش جدا کنم باید نیروی قوی تری را در وجودش گذاشته باشم. وقتی میخواهم او را با بار هایی راه ببرم ، باید موتور نیرومندی را در او کار گذاشته باشم ؛ وگرنه راه رفتن که نیست غلطاندن است

کسی که ضرورت دین را درک نکرده نمی‌تواند احکام عظیم اسلام را بفهمد احکام اسلام برایش خرافه و بی معناست ، سنگین و بار است.

ما عاشق این دنیای به سختی پیچیده شده هستیم ، وای به روزی که اینجا پر قو میشد راستی چه میکردیم؟ به هر چه دل ببندیم از ما می‌گیرند تا به سوی او حرکت کنیم . ففروا الی الله( ذاریات ۵۰)

دنیا را با غم قاطی کردند تا ما بفهمیم نقشمان در این هستی حرکت است ، نه رفاه . حرکت ، جهت می‌خواهد. جهت حرکت اگر پایین تر از انسان باشد ، تنزل اوست .

یکی از همین بچه فرنگی ها که ملاقاتی با امام داشت ، مبهوت بود که این چه دنیایی است و چطور نظام ها به هم خورده که قبلا کسی اگر میخواست با شاه دست بدهد ، هفت روز آماده اش می‌کردند، حالا در کنار رهبرش می‌نشیند، با او صحبت می‌کند، نگاه می‌کند، با هم مأنوس اند ! اینها از چه خبر میدهد؟