بریده‌های کتاب پرنیان فلاحی

دریغا! زئوس خواسته است ما دچار سرنوشتی غم‌انگیز باشیم؛ رسوایی ما و نام هر دو ما به دورترین بازماندگان برسد.

اگر خدا بخواهد، به زودی صاحب یک برادر کوچولو می‌شی، که بعد از پدرت مارکی دورست بشه. جین با چشمان گشاد از حیرت گوش می‌دهد و می‌پرسد:" چرا من نمی‌تونم مارکی دورست بشم؟" به گفته‌اش می‌خندم:" ولی جین، تو دختر هستی و دخترها نمی‌تونن مارکی بشن. بنابراین باید دعا کنیم مادرت صاحب یک پسر کوچولو بشه." جین به فکر فرو می‌رود:"این عادلانه نیست." با خنده می‌گویم:" تو قدیمی و امل هستی! این مشیت خداونده. ما زن ها جنس ضعیف‌تر هستیم و فقط مردها می‌تونن حکمرانی کنن. برای همین تو نمی‌تونی مارکی بشی و مجبوری توی همه‌ی کارها از پدرت اطاعت کنی."

جولیا:" اگر منظورت اعتراف است، این کار را می‌کنیم. همه همین‌کار را می‌کنند. چاره دیگری نداری، چون آنها شکنجه‌ات می‌کنند." -منظور من اعتراف کردن نبود. اعتراف خیانت نیست. آنچه بگویی یا انجام دهی، مطرح نیست؛ فقط احساساتت مهم است. اگر آنها بتوانند کاری کنند که من دیگر تو را دوست نداشته باشم، خیانت واقعی اتفاق افتاده.