بریده‌های کتاب نورآی واعظی

شاید لازم باشد چیزی را هم که نمی توانیم بفهمیم دوست بداریم

ترجیح خوشبختی خجالت ندارد .

توی سن و سال من آدم ناچاره روراست باشه، دروغ گفتن خیلی رمق می خواد ...

خوبیت ندارد آدم حسادتِ مردم را برانگیزد ...

رنجی که ما را شادمان می کند ، دردش را هم خود درمان می کند ...

عشقی که ما را دنبال می کند اغلب برایمان عذابی است و با این همه، چون "عشق" است ، سپاسش می گزاریم...

"انموکویا" یعنی بوته ی سماق :")

هیچ کسی نبود که محبت و همصحبتی او به کارشان بیاید ...نکند مرده بود و خودش متوجه نشده بود ؟ یعنی ممکن است آدم بميرد بی آنکه خودش بفهمد ؟

آدم وقتی به سن خاصی می رسد تقریبا همه سؤال هایی که از خودش می پرسد به یک چیز ختم می‌شود: چطور باید زندگی کرد ؟