بریده‌های کتاب نرگس🐚

یکی از عوامل موفقیت این است که سیاست‌ها "دست‌پخت داخل کشور" باشد و توسط مردم خود کشور طراحی شود که نسبت به نیازها و مسائل مورد توجه کشورشان حساسیت بیشتری دارند.

اقتصاددانان اغلب از چسبی که جامعه را به هم همبسته نگه می‌دارد، با عنوان "سرمایه اجتماعی" یاد می‌کنند. خشونت اتفاقی و سرمایه‌داری مافیایی را غالبا بازتاب سست‌شدن سرمایه اجتماعی می‌دانند ...

تضعیف ارزش روبل بخش‌های رقیب واردات روسیه را به تحرک واداشت و کالاهای تولید داخلی روسیه توانست سهم بیشتری از بازار داخل را بگیرد. این "پیامد غیرعمد" بالاخره رشدی را ایجاد کرد که مدت‌ها بود در اقتصاد واقعی روسیه (و نه بازار سیاه) می‌رفت.

اگر نرخ ارزان تبدیل روبل برای کشور در مجموع، مصیبت‌بار بود، در عوض برای طبقه جدید بازرگانان عطیه بزرگی بود. آنان برای خرید خودرو بنزشان، کیف دستی شانل‌شان و غذاهای وارداتی از ایتالیا روبل کمتری می‌پرداختند. برای الیگارش‌هایی که پولشان را از کشور خارج می‌کردند نیز بسیار سودآور بود ...

ایالات متحده به عنوان تنها سهامدار صندوق بین‌المللی پول که دارای حق وتو بود، قدرت قابل ملاحظه‌ای در تنظیم سیاست‌های صندوق داشت ... ژاپن و شاید هم چین به‌عنوان سهامدار عمده "صندوق آسیایی پول" رای مسلط پیدا می‌کردند و چالشی واقعی در مقابل "رهبری" و کنترل آمریکا بوجود می‌آمد.

درحالی که صندوق بین‌المللی پول قویا از رقابت در بازارها حمایت می‌کرد، ولی در زمینه وظایفش رقیبی را بر نمی‌تافت و "صندوق آسیایی پول" این رقابت را ایجاد می‌کرد. انگیزه خزانه‌داری آمریکا هم چیزی شبیه همین بود.

وزارت خزانه‌داری آمریکا، سیاست‌هایی را برای کشورهای دیگر تجویز می‌کرد که اگر در مورد خود ایالات متحد تجوی می‌شد با مخالفت شدیدی در درون دولت روبه‌رو، و تقریبا با اطمینان رد می‌شد.

سازمان‌های بین‌المللی به آن نوع مسئولیت‌پذیری مستقیم که ما از سازمان‌های عمومی در مر م‌سالاری مدرن انتظار داریم، تن نداده‌اند.

در موضع صندوق بی‌المللی پول طنز روشنی دیده می‌شود: صندوق سعی دارد نشان دهد که ماورای امور سیاسی است، با وجود این، برنامه وام‌هایش به وضوح تحت‌تاثیر مسائل سیاسی است.

وقتی موسسات مالی جهانی وارد کشوری می‌شوند، رقابت داخلی را خرد می‌کنند و به تدریج که سپرده‌گذاران را از بانک‌های محلی جذب کردند، بیشتر مایل و حاضرند به شرکت‌های چندملیتی بزرگ وام بدهند تا به کسب‌و‌کارهای کوچک و زارعین.

ذهنیت استعماری _ "مسئولیت مرد سفیدپوست" _ و این پیش‌فرض‌ که آنها خیر کشورهای درحال توسعه را بیشتر از خودشان می‌خواهند، تداوم داشته است.

... تقریبا همه فعالیت‌های صندوق و بانک جهانی مختص کشورهای درحال توسعه است، ولی این نمایندگان کشورهای صنعتی هستند که در راس آنها قرار دارند ... این سازمان‌ها نماینده مللی که به آنها خدمت می‌رسانند، نیستند.

غرب، حتی وقتی متهم به ریاکاری نیست، سیاست جهانی‌سازی را دنبال می‌کند و مراقبت است تا منافع این کار به نحوی نامناسب و به زیان کشورهای درحال توسعه تقسیم شود.

این نظر لطف اوست، که فکر می‌کند لوئیزا کسی را در زندگی دارد.

نقشه اضطراری کوچکی روی دیوار اتاق نصب شده است، تد آن را بر می‌دارد و تابلو را به‌جایش به دیوار می‌زند، چون دیگر راه فراری لازم نیست.

حادثه کربلا طوری وقوع پیدا کرده که انسان فکر می‌کند اصلا این صحنه را عمدا آنچنان ساخته‌اند که همیشه فراموش‌نشدنی باشد.

این اشک برای حسین ریختن خیلی اجر دارد اما به شرط اینکه حسین آنچنان که هست در دل ما وارد بشود. ... اگر در دلی ایمان باشد نمی‌تواند حسین را دوست نداشته باشد، چون حسین مجسمه‌ای است از ایمان.

شعارهای ما در مجالس و ... باید مُحی باشد نه مخدّر. باید زنده کننده باشد نه بی‌حس کننده. اگر بی‌حس کننده باشد نه تنها اجر و پاداشی نخواهیم داشت بلکه ما را از حسین دور می‌کند.

قدرت تخیل تنها سلاح کودک است.

بسیاری خیال می‌کنند که پیغمبری، همیشه از امامت جداست. امامت یعنی رهبری، و امام یعنی رهبر. پیامبران وقتی که درجه‌شان خیلی بالا می‌رود، هم پیغمبرند و هم امام.