بریده‌های کتاب نرگس

در زندگی یک اشتباه می‌کنی و دیگر هیچ کس به تو اطمینان نمی‌کند.

من نباید او را قضاوت کنم، چون هیچ چیزی از نحوه‌ی زندگی‌اش نمی‌دانم.

عشق در نگاه اول شاید آسان باشد ولی پایداری و حفاظت از آن کاری است بس دشوار.

نداشتن مرد در زندگی هرگز به معنی نداشتن هدف و انگیزه نبود.

عشقِ به دیگری ضرورت نیست، حادثه است. عشقِ به وطن، ضرورت است، نه حادثه. عشقِ به خدا ترکیبی‌ست از ضرورت و حادثه.

که بَرَد به نزدِ شاهان، ز منِ گدا پیامی؟ که به کوی می‌فروشان دوهزار جَم به جامی

نمازی که از روی عادت خوانده شود، نماز نیست، تکرار یک عادت است:نوعی اعتیاد.

لبخند تذهیب زندگی‌ست.

یاد، عین واقعه نیست، تخیل آن است، یا وهم آن. یاد، فریبمان می‌دهد. حتی عکس‌ها راست نمی‌گویند. حتی عکس ها.

هرکسی در هر موقعیت میدونه که خوب ترین کاری که میتونه انجام بده چیه اما مشکل زمانی شروع میشه که آدم نخواد این خوب رو انتخاب کنه.

فکر میکنم به اندازه‌ی تعداد آدم ها فلسفه‌ی زندگی وجود داشته باشه.

عزیز میگه مردها هرقدر هم که بزرگ بشن و باسواد بشن و پولدار بشن اما بازهم مثل بچه ها هستند. زود قهر می‌کنن، زود پشیمان میشن و زود هم آشتی میکنن. ممکنه جلو زن ها چیزی نگن اما تنها که شدند شروع میکنن به بغض کردن. میگه به همین خاطره کسی گریه‌ی مردهارو نمیبینه. عزیز میگه زن ها هرقدر هم که کوچیک باشن اما مادرند، پناه مردها هستند. حتی دختر کوچولوها پناه باباهشون هستند.

شک کردن مرحله خوبی در زندگیه اما ایستگاه خیلی بدیه

هراندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همون اندازه برای تو وجود داره، هرچه بیشتر به او ایمان بیاری، وجود و حضور او برای تو بیشتر میشه.

هرگاه بنده‌ای مرا بخواند، آن چنان به سخن او گوش می‌سپرم که گویی بنده‌ای جز او ندارم اما شگفتا که بنده‌ام همه را چنان می‌خواند که گویی همه خدای اویند جز من.