بریده‌های کتاب ؛

در همان لحظه یاد جواب یکی از سوال‌های امتحان افتادم که تصور می‌کردم درست نوشتم. اما فهمیدم غلط بوده. نمی‌دونم چرا؛ اما مطمئن بودم اگر به بی بی دروغ نمی‌گفتم جوابم اشتباه در نمی‌آید.

از ان گذشته، مجبور است نگاه های ملامت بار گربه راهم تحمل کند.«نگاه هایی که او را یاد سونیا می اندازد.»

اوه همه تلاشش را کرد که از هیچ کدام این‌ها خوشش نیاید. اما سونیا به قدری هیجان زده بود که آخرش اوه را هم تحت تاثیر قرار داد. وقتی اوه را در آغوش می‌گرفت سونیا طوری با صدای بلند می‌خندید که او احساس می‌کرد خنده او را با تمام وجود احساس می‌کند. حتی کسی مثل اوه هم نمی توانست از این شرایط لذت نبرد.

«بیاید ببینید حرم بی بی چقدر غربانه است!».

کلمات در حفره ی عمیق وجودش فرو ریختند، چون به همان جا تعلق داشتند.

همان کسی که فکر می کردم دوستم است.

شاید فقط دارم بیش از حد فکر میکنم.

سعی می کنم همچنان لبخند بزنم ولی مطمئن نیستم که لبخندم چقدر واقعی است.