بریده‌های کتاب محمدهادی

در آنجا که گرفتاری از همه سو انسان را احاطه می‌کند، یاری دادن ویژه‌ی خدای به حق است . او از جهت پاداش بهتر و از جهت تامین کردنِ عاقبت نیکوتر است.

بیشتر آدم‌ها ترجیح میدن حقیقت تلخ رو انکار کنن نه اینکه باهاش روبه‌رو بشن. دنیا پر از بازنده‌هایی بود که وانمود میکردن قهرمان‌اند، به همین دلیل اعتراف به بزدلی ، مثل همان کاری که سمول تارلی می‌کرد، نیاز به نوع غریبی از "شجاعت"داشت.

اما آنها به خود زحمت نمی‌دادند "علت"رفتار سپید دندان را بفهمند، بلکه فقط رفتار بدش را می‌دیدند...

برای فریفتن کسی که به تو "اعتماد"دارد، هوش چندانی لازم نیست، و نه برای کشتن کسی که در خواب است جسارت چندانی...

هنگامی که به انسان زیان (و ناراحتی) رسد، ما را (در هر حال:) در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می‌خواند؛ امّا هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است!

...چون منافق و حیله‌گر مانند شخص نیکوکار محجوب خنده نمی‌کنند و خنده‌‌ی این، طور دیگر است و همچنین شخص دوروی مزور به همان قسم گریه نمیکند که آدم نیکوکار. هر حیله و دروغ یک نقابی است که هرقدر اورا به دقت و استحکام ساخته باشند، باز شخص آگاه نقاب را از صورت تشخیص می‌دهد. _پلانشه

عاشق، زودباور میشود و عشق، مردان را چون طفلان ، زبونِ خود میسازد...