بریده‌های کتاب ملیکا فتوحی

زندگی ماجرای زیبایی ست ، خوشبخت کسی ست که آواز خواندن بداند .

من که سالهای جوانی را با خاطراتی ناگوار و غرق در نفرت سپری کرده بودم ، حالا با نزدیک شدن به گور ، اشتیاقم برای زندگی بیشتر می شد .

چند سال بعد همین دخترک زنی خواهد شد که انتظاری از زندگی نخواد داشت ، زنی که هرگز سریا. دیگران نخواهد بود ، زنی صبور که هرگز نشان نخواهد داد که او هم غم ها ، یاس ها و رویاهای به ریشخند گرفته شده ای دارد . زنی که مثل سنگی ست در بستر رودخانه بی هیچ اعتراضی همه چیز را تاب خواهد آورد ، و با امواجی که از سر می‌گذراند وقارش تباه نخواهد شد ، بلکه شکل خواهد گرفت .