بریده‌های کتاب مَحیْآ؛

سلینا از وقتی که چشمش به شاهدخت افتاد مهرش به دلش نشست و احساس کرد مانند روح خواهران دوقلویی هستند که بعد از مدت ها دوری دوباره به هم رسیده اند. یک دوست روحانی... که دیگر وجود نداشت !

روزگاری بود که دربار به این وضع نبود. زمانی بود که مردم برای شرافت و وفاداری ارزش قائل بودند و اطاعت از یک فرمانروا از سر ترس و فرمانبرداری نبود.

فقط با چشم میتوان حقیقت را دید!

فایده ی قلب چیه اگه نتونی ازش برای بخشیدن نقایص دیگران که ذهنت قضاوتشون میکنه استفاده کنی؟

با اینکه سلینا تاریکی را خوب میشناخت،آنقدر احمق نبود که به آن اعتماد کند.

کیه که دلش بخواد ازش متنفر باشن؟هرچند شخصا ترجیح میدم ازم متنفر باشن تا اینکه نادیده گرفته بشم.

«توی کتابخونه نیازی به نگهبان نیست:»اوه!چقدر این حرف اشتباه است! کتابخانه ها پر از افکارو روش هایی است که ممکن است به خطرناک ترین و قدرتمند ترین سلاح های جهان تبدیل شود.

مهارت کسی که در زندگی ترک شده در این است که هیچوقت اجازه ندهد دلتنگ کسی شود که رفته

چرا یه تیر و دو نشون ،وقتی میتونی دوازده نشون رو بزنی؟

شیطانی که میشناسی بهتر از شیطانی است که نمیشناسی

قدرت فاسد میکند. قدرت مطلق فساد مطلق در پی دارد.

هیچ چیز جز مرگ و مالیات قطعی نیست.

به زودی همه ازت یه چیزی خواهند خواست.

خشم جهنم هم به اندازه زنی نیست که بهش بی حرمتی شده.

گاهی چیزهایی که از نظر بیرونی متفاوت به نظر میرسن،در درون،دقیقا یکسان ان.

اگه بله بشه نه و یه بار بشه هرگز ،در اون صورت یه مثلث چند وجه داره؟

مادرم میگفت همه باید همیشه دست کم یه راز داشته باشند.

یک پلیان تلخ خیلی بهتر از تلخی بی پایان است.

به خودم گفتم:«بجنب،یکبار برای همیشه از ته دل گریه کن. بعداشک هایت را خشک کن،دستمالت را کنار بگذار،هیکل بزرگ ماتم زده ات را تکانی بده و تمامش کن. به چیز دیگری فکر کن. راه بیفت و همه چیز را از نو شروع کن.»