بریده‌های کتاب محمود

من در آپارتمانم نشستم و هر لحظه منتظر بودم که صدای تیراندازی ساکت شود. فکر کردم موشک‌باران مثل توفان است و تنها کاری که از آدم برمی‌آید این است که بنشیند تا توفان تمام شود؛ مگر کار دیگری هم از ما ساخته است؟!

وقتی پیشم می‌آمدند، خوشحال می‌شدم، اما با رفتن‌شان خوشحال‌تر، چون به خلوت آرام خودم برمی‌گشتم، دوباره استقلالم را به دست می‌آوردم و عادت‌های معمولم را از سر می‌گرفتم.

هیچ آدمی در این دنیا قهرمان نیست. شاید هم هست و من خبر ندارم. به‌هرحال، من از قماش قهرمان‌ها نیستم.

با این‌که زندگی خیلی باارزش است، ما همیشه طوری رفتار می‌کنیم که انگار چیزی باارزش‌تر از آن هم وجود دارد... اما مگر چیزی بالاتر از زندگی هم هست؟! آنتوان دو سنت اگزوپری