بریده‌های کتاب مهدیه میرزاپور

عزیزمن! قایق کوچکِ دل به دست دریای پهناورِ اندوه مسپار! لااقل بادبانی برافراز، پارویی بزن، و برخلاف جهتِ باد، تقلایی کن! سخت‌ترین طوفان، مهمان دریاست نه صاحب‌خانه آن.

زمانی که اندوه به عنوان یک مهاجمِ بدقصدِ سخت جان می‌آید نه یک شاعرِ تلطیف کننده‌ی روان، حق است که چنین مهاجمی را به رگبار خنده ببندی... 📚 چهل نامه کوتاه به همسرم ✍🏻 نادر ابراهیمی #کتاب_گردی

غم، محصولِ نوع روابطی‌ست که در جامعه‌ی شهری ما و در جهان ما وجود دارد. نه؟ علیه محصول، علیه طبیعت، و علیه هر چیز که غم را سلطه‌گرانه و مستبدانه به پیش می‌رانَد، بر پا باش!

من به شادی محتاجم، و به شادیِ تو، بی‌شک بیش از شادمانی خودم.

مگذار غم، سراسرِ سرزمین روحت را به تصرفِ خویش درآورَد.

عزیزمن! یادت باشد، اضطرابِ تو، همه‌ی چیزی‌ست که تنگ‌نظران، آرزومندِ آنند.

آیا می‌دانی با سازِ همگان رقصیدن، و آنگونه پای کوبیدن و گل افشاندن که همگان را خوش آید و تحسین همگان را برانگیزد، از ما چه چیز خواهد ساخت؟ عمیقا یک دلقک؛ یک دلقکِ درباریِ دردمندِ دل‌آزرده، که بر دارِ رفتارِ خویشتن آونگ است.

عظیم‌ترین دروازه‌های ابر شهرهای جهان را می‌توان بست؛ اما دهانِ حقیر آن موجودی را که نتوانسته نیروهایش را در راستای تولید مفید یا در خدمت به ملت، میهن، فرهنگ، جامعه، و آرمان به کار گیرد، حتی برای لحظه‌یی نمی‌توان بست‌.

از نقشه های خیلی روشن و از دست‌های رو شده شیطان، زود تر از موعد، شکست جبهه الهی و رحمانی را اعلام بکند.

دو بال نیرومند برای پرواز انسان در تلاش‌های زندگی، یکی صبر است، یکی توکل.

همه بن‌بست‌ها با دست قدرت خدا بن باز است!