من، ایمان دارم که عشق، تنها تعلق است. عشق، وابستگی است. انحلالِ کاملِ فردی است در جمع. عشق، مجموعِ تخیلاتِ یک بیمار نیست. آنچه هر جدایی را تحمل پذیر می‌کند اندیشه‌ی پایانِ آن جدایی ست. زندگی، تنهایی را نفی می‌کند، و عشق، بارورترینِ تمامِ میوه‌های زندگی‌ست.

چه دشوار است رویا را نوشتن. سرما، یخ را نمی‌شکند. ما سرمازدگان آرزویی جز شکستن یخ وجود دیگران را نداریم. مگر می‌شود؟ این است که افسرده می‌شویم، و باید از از افسردگی درآییم.

یک سنگ بر پیشانیِ سنگیِ کوه خورد. کوه خندید و سنگ شکست. یک روز کوه می‌شکند. خواهی دید.