بریده‌ کتاب‌های مهدی مطهری

گم کردن و از دست دادن آن‌قدرها هم هم بد نیست، چون یاد می‌گیری نه از چیزی که داری بلکه از چیزی که به‌ خاطر داری لذت ببری. باید آرام آرام با از دست دادن بسازی!

کتابخانه‌ام لاکِ پشتم بود.

می‌گفت همیشه آرزو داشته برایش فراغتی ایجاد شود تا نقاشی کند. که سال‌هاست نیاز به نقاشی مثل تشنگی طولانی در او مانده...

به نظر من عاقل ترین خلق کسی است که دست کم یک مرتبه در ماه آزادانه و بی‌پروا خودش را «الاغ» معرفی کند. البته امروز اجرای چنین کاری استعداد بسیار نادری می‌خواهد که نیست.

پس از پیدا شدن رنج ها، رنج های بسیار بزرگ و شدید، وقتی که آثار و تکان های اولیه‌ی آن‌ها گذشت، معمولاً انسان میل دارد بخوابد. میگویند که محکومان به مرگ نیز در آخرین شب زندگی خود به خواب عمیقی فرو می‌روند...