بریده‌های کتاب حامد خسروشاهی

به من اگر بود فتوا می‌دادم که هر ایرانی موظف است با سه نفر خارج از قوم و قبیله و زبان و مذهب، با سه نفر غیرایرانی رفاقت کند، ارتباط فرهنگی بگیرد، مراوده داشته باشد، آن‌ها را به خانهٔ خود دعوت کند... و این ظرف پنج سال برای هشتاد میلیون ایرانی، یعنی رابطه با دویست و چهل میلیون غیرایرانی. یعنی هر نویسنده، سه ناشر و نویسنده می‌شناخت در جهان که در تحریمی‌ترین شرایط پول‌ش را در پاکت برای‌ش می‌فرستاد و هر چوپان با سه چوب‌دار آن‌طرف مرز رفاقت می‌کرد و واکسن دامی را با علوفه طاق می‌زد و هر دانش‌جو با سه استاد و دانش‌جو و این یعنی... و این یعنی بی‌اثر کردن هر تحریمی... این فرهنگ می‌خواست و امنیتی باهوش می‌خواست و دولت غیرتمامیت‌خواه می‌خواست و مهم‌تر از همه اعتماد به مردم می‌خواست...

فاطمه ذکر هنگام ریختن چای در شب عرفات را هم بلد بود و خواند: و چای دغدغه عاشقانه خوبی ست برای با تو نشستن بهانه خوبی ست بعد هم دعاهای اختصاصی و متناسب با حال خودمان را ساختیم و برای دعاهای هم آمین گفتیم.

اساسا تربیت نیروی ارزشی بدون تجربه‌کردن فضاهای فرهنگی متفاوت، مشکلات زیادی را برای ما به ارمغان آورده و خواهد آورد. نیروهایی که در بستنی‌فروشی مسیحیان بستنی نخورده و لای پنبه جبر دینی و جغرافیایی بزرگ شده‌اند، قدرت تحلیل و ایجاد گفتمان با افکاری غیر از افکاری که در آن پرورش یافته‌اند، ندارد.

به قول استاد عزیز سیدحسین نصر، ورزش دین دنیای مدرن است.

وقتی به سفر هم می‌رویم گرانباریم! چقدر لباس و دیگر چیزها همراه می‌بریم. ذهنمان هم خیلی بار اضافی دارد. گاهی اوقات از زیادی بار، چیز دیگر نمی‌پذیرد. دهانمان هم همینطور، شاید یک روز یک نفر پیدا شود و درباره اضافه‌بارهای ما کتاب بنویسد. شاید بتواند به ما بقبولاند از این اضافه‌بارها کم کنیم... چینی‌ها گویا عادت به کم‌باری دارند.

اساسا پول خرج‌کردن به انسان مصرف‌گرای شهری گونه‌ای هویت نمایشی می‌دهد. برای همین، خانم‌ها که نسبت به آقایان فرصت کمتری برای خودابرازی هویتی در جامعه شهری دارند، از نظر جامعه‌شناسی به خرید علاقه بیشتری دارند.