بریده‌های کتاب ن.ص🌱

روضه پلی است میان دل و حسین،و اشک، رودخانه ای که ما را به دریای معرفت و محبت اهل بیت پیوند می دهد. و مگر تاریخ شیعه جز «خون و اشک و عرق» هویتی و نشانی دیگر یافته است؟

اینچنین میشود که حسین یکپارچه او می شود،بدون هیچ خودنمایی،عالم را همه نور خدا پر کرده است و حسین چون از خویش عبور کرده است،غرق در اقیانوس نور شده،و دیگر آن جاست که حسین،حسین نیست،حسین"نور خدا"ست...

چه مصیبت بار و غم انگیز است که مسلمانان متاعی دارند که از صدر عالم تا بینهایت آن نظیر ندارد،[ولی] نتوانسته اند این گوهر گران بها را،که هر انسانی به فطرت آزاد خود طالب آن است،عرضه کنند؛بلکه خود نیز از آن غافل و به آن جاهل اند و گاهی از آن فراری اند!

امام بارها فرمود قضاوت در مورد اشخاص باید با معیار حال کنونی اشخاص باشد. گذشتهٔ اشخاص مورد توجه نیست!

کسی که لااقل روزی صد بار مؤسسین ظلم بر اهل بیت علیهم السلام را لعن کند،امید است ان شاء الله تعالی از فتنه های آخر الزمان محفوظ بماند.

به طور کلی در همه‌ی ابتلائات و اختلافات،راه امام علی علیه السلام راه نجات است.

تلاش دشمن و تهدید دشمن نمی‌توانست دستگاه محاسباتی امام را به هم بریزد؛ چون یکی از کارهای مهم دشمنان همین است؛ با شما که مواجه می شود، نیت شما را که می‌داند تصمیم شما را که می‌داند، درصدد بر می آید کاری کند تا محاسبات شما عوض بشود دستگاه محاسباتی شما را دچار اختلال کند؛

اگر قضاوت شما درباره آن کسی که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزی باشد که در واقع وجود دارد،این تعدی از جاده تقواست...

آن چیزی که توانست امام را قادر کند بر هدایت و اداره و رهبری این ملت و این انقلاب عظیم عبارت بود از 'ارتباط او با خدا'، 'اتصال او به خدا'،' توجه او به خدا'،' توکل او به خدا' به معنای واقعی بنده‌ی خدا بود، «عبد صالح»بود.

بر خلاف تجربه ی طبیعت که قانون‌هاش بعد از آزمایش به دست می آد،اول باید به قانونی ایمان بیاری و بعد اون رو آزمایش کنی.حتی باید بگم هر چه که ایمانت به اون قانون نیرومندتر باشه احتمال موفقیت آزمونها بیشتره.یعنی هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همان اندازه برای تو وجود داره،هر چه بیشتر به او ایمان بیاوری وجود و حضور او برای تو بیش تر میشه.

اما من نمی‌خواهم نباشم.نمی‌خواهم آمده باشم و رفته باشم و هیچ غلطی نکرده باشم.نمی‌خواهم مثل بیش تر آدم ها که می آیند و می روند و هیچ غلطی نمی‌کنند،در تاریخ بی خاصیت باشم. نمی ‌خواهم عضو خنثای تاریخ بشریت باشم.

«چرا نگریم که می‌دانم چه بر روی خواهد رسید امّتِ مرا از پسِ مرگِ من،از هواها و بریدن رَحِم و دوستیِ دنیا...»

«در دنیا چنان باش که غریبی در بیابانی،اندوهناک و غمگین، که بر شُرُفٓ هلاک باشد و از همه جوانب ترس بر او محیط شده باشد و او از دعا کردن ساکِن نشود و از گریه مَلول نگردد.»

صدیقان سه کس اند: خَربیل،مؤمنِ آلِ فرعون،وحبيبِ نجار،مؤمنِ آل ياسين، و على ابن ابی طالب، مؤمنِ آلِ محمد. فاضل ترِ هر سه و گرامی ترِ بر خدای علی ابن ابی طالب است.»

«نیکبخت آن است که علی را دوست دارد، در حیات من و پس از وفات من. بار خدایا!حق را با علی می‌گردان هر جا که او گردد.»

«داستان اهل بیت من چون داستان کشتی نوح است؛ هر که در آن نشست، رستگاری یافت و هر که باز پس ایستاد غرق شد.»

حسین گفت:«یارسول الله، چون جایگاه کشتن ما پراکنده خواهد بود، تعهدِ تربت ما که کند و ما را زیارت که به جای آرد؟» رسول گفت:«جماعتی از امت من تقرب نمایند به زیارتِ تربت های شما و تعهدِ گورهای شما، و بدان مَبَرَّت و صِل‍َت جویند نزدیکِ من. فردا روز قیامت من بازوی آن جماعت بگیرم و ایشان را از أهوال قیامت و سختی های رستخیز برهانم.»