بریده‌های کتاب دختر خاک و هرج‌و‌مرج

این نصیحت را از من بشنوید: دختران ساکت و ریزبین از همه خطرناک ترند.

این زندگی ای نبود که من می خواستم. من چیزی فراتر از این‌ها می خواستم. من به دنبال آزادی بودم. نمی خواستم به خانه همسری زنجیر شوم. می خواستم کاری را انجام دهم که خود دوست داشتم، در هر زمانی که دوست داشتم. و در تصورم چنین چیزی با وجود یک همسر امکان پذیر نبود.

این مکان مملو از دختران کوته‌فکری بود که تنها به ثروت و دارایی اهمیت می دادند و رویای شاهزاده‌ی سوار بر اسب و خوشبختی ابدی را در سر می پروراندند.

زنان جوانی که در حلقه ی اجتماعی من بودند به مدرسه می رفتند نه برای این که بهتر شوند، نه برای این که چیزی درباره ی جهان بیاموزند، نه برای این که ماجراجویی کنند، بلکه تنها برای این که همسری بیابند.

اما این همان چیزی بود که تولیپ را در نظر من فوق العاده کرده بود. او در ابتدا شاهزاده خانمی ساده لوح بود که سپس به زنی بسیار نترس و جسور تبدیل شده بود.

نه خانواده و نه دوستی داشت تا به او عشق بورزندو مراقبش باشند.

برای گریه کردن زیادی خسته و برای تظاهر به اینکه همه چیز خوب است، زیادی مغلوب.

درون شیشه ای گیر افتاده ام و می خواهم که آن را بشکنم تا بیرون بیایم و نفس بکشم؛ اما خیلی می ترسم که درد داشته باشد.

وقتی مقدار زیادی از چیزی داشته باشیم، چطور می تواینم ارزش آن را کاملا درک کنیم؟

تنهایی چیز خیلی وحشتناکی است. هیچکسی را نداشت تا به او پناه ببرد، کسی را برای اعتماد کردن نداشت و کسی را نداشت که به اتفاق هایی که برایش می‌افتد اهمیتی بدهد .

در لحظه زندگی کن در لحظه باش و بعدا درمورد پیامدها نگران باش.

بعضی وقت ها بزرگترین آزمایشهای ایستادگیمون به نظر خیلی خطرناک نمیرسند. بعضی وقت ها زنده موندن سخت ترین کاره.

اگر خدا واقعی بود فکر کنم اینقدر قدرتمند بود که بدون آنکه خواسته ام را با کلمات درست بیان کنم بداند چه میخواهم.

من یاد گرفته ام: مدفون نگه داشتن عشق مثل کنترل کردن خشم میماند. این وضعیت فقط از درون تو را میخورد تا وقتی که بخواهی جیغ بکشی یا به چیزی مشت بکوبی.

فهمیدم که نمی توان با اجبار عاشق شد . عشق یا در درون تو هست یا نیست. اگر نیست باید قبول کنی که نیست و اگر هست، هر کاری برای محافظت از کسی که دوستش دارید انجام خواهید داد .

اعصاب ضعیفی داشتم و طوری شتاب زده عمل می کردم که حتی برای خودم ناخوشایند ، نفرت انگیز و عجیب بود.

باید به هر بهایی است از یک سرنوشت شوم بگریزم و برای آنچه که دوستش دارم بکوشم، و زندگی ام را با آنچه که خود انتخاب می کنم بگذرانم.

وقتی ترس بهمون غلبه می کنه، هویت راستینمون رو فراموش می کنیم و کارهای خوبی رو که ازمون برمی آد از یاد می بریم.

دنیا این اجازه رو بِهِت نمی ده. بِهِت اجازه نمی ده که پنهان بشی و از خطر دور بشی. شاید کار به جایی بکشه که مجبور شی بین حکمرانی به دنیا و لِه شدن زیر چکمه اش یکی رو انتخاب کنی.

من توی زندگیم متوجه شدم که اتحاد ها هیچ اهمیتی ندارن. کسانی که خودشون رو آدم های خوبی می دونن هم می تونن مثل افراد خودخواه باعث نابودی آدم بشن.