بریده‌های کتاب هدیه

من از بیگانگان هرگز ننالم که هر چه کرد با من اشنا کرد

زمان میتوانست اتفاقات را در ذهن ادم ها کمرنگ کند و گذشت و بزرگواری شان را بیشتر

ان هایی که ثروتمند نیستند، ثروتمندان را مورد انتقاد قرار میدهند. اما با این حال خودشان میخواهند غنی و ثروتمند باشند

دیدند تورا و زیر لب خندیدند خندیدند و شکار خوبی دیدند

بیهوده میان گور ها در به دری بی روح به عکس های ما می نگری ای عابر از این زیر خبر داری هیچ؟ می ایی، مکث میکنی، میگذری...

در رویا پروانه شدیم و رفتیم اما در کنج پیله هامان ماندیم

هر کس که کاری می‌کند، هر قدر کوچک ، در معرض خشم کسانی است که کاری نمی کنند هر کس که چیزی را می‌سازد حتی لانه فروریخته یک جفت قمری را منفور همه کسانی است که اهل ساختن نیستند به هر کس که چیزی را تغییر می‌دهد فقط به قدر جابجا کردن یک گلدان که گیاه درون آن ممکن است در سایه بپوسد و بمیرد باید در انتظار سنگ باران همه کسانی باشد که عاشق توقف اند و ایستایی و سکون

ما تا زمانی که می‌کوشیم خود را خالصانه و عادلانه قضاوت کنیم از قضاوت دیگران نخواهیم ترسید و نخواهیم رنجید

گل از آفتاب و قنات از کاریز خشک میشه و زن از شوهر بد

نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هرکی هرچی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. ادم ها عقیده ات را که میپرسند، نظرت را نمیخواهند. میخواهند با عقیده ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با ادم ها بی فایدس

محرومیت موجب بلند نظری روح می‌گردد در حالی که ثروت از روی پلیدی آن پرده برمی‌گیرد، غم عواطف را رقیق می‌کند و شادی دلِ مجروح را التیام می‌بخشد

شما به وقت تنگدستی و احتیاج دعا می‌کنید ای کاش در شادمانی سرشارتان و در ایام وفورتان نیز دعا می‌کردید

اگر دانشت چیزی درباره ارزش اشیا و امور به تو نمی‌آموزد و تو را از اسارت ماده رهایی نمی‌بخشد، پس هرگز به عرش حقیقت تقرب نمی‌جویی

خوش بُوَد که در دوستی غرضی در میان نباشد مگر ژرفا بخشیدن به روح زیرا عشقی که جز گشودن راز درونش طالب چیز دیگری باشد، عشق نیست ، دامیست گسترده که جز بیهودگی در آن نمی‌افتد

تلخ‌ترین چیز در اندوه امروزمان، خاطره شادمانیِ دیروزمان است

کسی که به سیمای غم نگاه نکرده سیمای شادمانی را هرگز نمی‌بیند

ما اغلب از فردا ها قرض می‌کنیم تا وام خویش را به دیروزها بپردازیم