بریده‌ کتاب‌های هانیه

از زبان احمد شاملو: از تعارفات که بگذریم، باید قبول کرد که برای امثال من اگر در ایران کار وجود نداشته باشد، در جایی مثل فرانسه نه تنها کار هست، بلکه «سلطنت» هم هست! تلخ اما... :)

ابراهیم خندید و گفت:« ای بابا، همیشه کاری کن که اگه خدا تورو دید خوشش بیاد، نه مردم.»

ابراهیم گفت:«هرکسی ظرفیت مشهور شدن رو نداره، از مشهور شدن مهمتر اینه که آدم بشیم.»

+برای چی باید ادب بشیم؟ ادب و تربیت همه‌ی لذت های زندگی رو از بین می‌بره :)

«هری، این انتخاب های ماست که حقیقت باطنی مارو نشون میده؛ نه توانایی های ما»

«هرگز اینقدر خودمو به مرگ نزدیک حس نکرده بودم. تازه الان حس می‌کنم شاید باید اون روزایی که می‌رفتم کلیسا بیشتر دقت می‌کردم. بیشتر گوش می‌دادم.»

_بله پسرم، هیچ عطری به پای عطر خاک نمی‌رسد! به‌خصوص اگر بوی خاک وطن باشد! +بله وطن! واژه‌ی مقدسی است عمو؛ واژه‌ای مقدس!

من آدم خجالتی و مردم گریزی هستم؛ دلم می‌خواهد مدتها و مدتها در همان گوشه‌ی مأنوسم بمانم. ماندن در گوشه‌ای که به آن عادت کرده‌ای یکجورهایی بهتر است، حتی اگر نیمی از اوقات به غم و غصه خوردن بگذرد.

آه، ادبیات چیز شگفت‌انگیزی است، یک چیز خیلی شگفت. ادبیات چیز عمیقی است! ادبیات دل آدمها را قوی می‌کند و به آنها خیلی چیزها یاد می‌دهد. ادبیات یک تصویر است، یا به تعبیری هم یک تصویر است هم یک آینه؛ بیان احساسات است، شکل ظریفی از انتقاد است، یک درس پندآموز و یک سند است.

«اگر کسی را دوست داشته باشی؛ با معناترین کاری که می‌توانی به خاطر او انجام بدهی، تغییر کردن است!»

... ایمانت بزرگ باشد، اما با ایمانت در پی بزرگی مباش!

به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو. بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو. نگران این نباش که زندگی‌ات زیر و رو شود. از کجا معلوم زیرِ زندگی‌ات بهتر از رویش نباشد.

صبر کردن به معنای ماندن و انتظار کشیدن نیست، به معنای آینده نگر بودن است. صبر چیست؟ به تیغ نگریستن و گل را پیش چشم مجسم کردن است، به شب نگریستن و روز را در خیال دیدن است.

«درست است که خدا را با گشتن نمی‌توان پیدا کرد اما خدا را فقط کسانی پیدا می‌کنند که به دنبالش میگردند.»

«هرکس از خدا بدی بگوید، در اصل بدی خودش را گفته. چه بداند چه نداند، همین است که هست.»