بریده‌های کتاب Gandom

چشمکی به من میزند.«قلب آدم ها اینطوری می‌شکنه. وقتی به وعده هایی که میدن ایمان می‌آوری.»

اگر بچه های دیگر، معلم های عوضی و کل اتفاقات مسخره‌ای که در مدرسه می افتند را حذف کنی، مدرسه رفتن خیلی هم کار راحتی است.

هرچه جلوتر می‌روم،بیشتر خودم را گم میکنم. دارم از دست می‌روم.

حرفی در گلویم مانده- متاسفم متاسفم متاسفم متاسفم ، دلم برات تنگ شده . اما همان جا در گلویم خفه می‌شود.

حق با او بود. من آن دوست ب خصوص را پیدا کردم. اما هیچ کس به من نگفت که او قصد دارد این دنیا را ترک کند.

من تمام حرف هایم را می‌خورم. قلبم بیش از حد از آن‌ها پر شده بود.

حس میکردم بزرگ شدن معده و کوچک شدن مغز بهم مربوط‌اند.

فورمول ها انگار به قول بی‌بی 《 مندشان بالا بود 》و عارشان می‌آمد توی ذهن من بنشینند

عشق بود که مرا ویران کرد.